|
TLG 2545 003 :: Gaius ACILIUS :: Fragmenta Gaius ACILIUS Hist.
Phil. Fragmenta Source: Müller, K. (ed.), FHG 3. Paris: Didot, 1841–1870: 97–98.
Citation: Fragment — (line) | ||
1 | De origin. gent. Rom. c. 10, 2: Et postquam ad classem rediit, repperitque mortuam (Prochy‐ tam), in insula proxima sepelisse, quae nunc quo‐ que eodem est nomine, ut scribunt Vulcatius Aci‐ | |
| 5 | lius et Piso. | |
|---|---|---|
2 | Plutarchus Romul. c. 21: Γάϊος δὲ Ἀκίλιος ἱστο‐ | |
| ρεῖ, πρὸ τῆς κτίσεως τὰ θρέμματα τῶν περὶ τὸν Ῥω‐ μύλον ἀφανῆ γενέσθαι· τοὺς δὲ τῷ Φαύνῳ προσευξαμέ‐ νους ἐκδραμεῖν γυμνοὺς ἐπὶ τὴν ζήτησιν, ὅπως ὑπὸ τοῦ | 97 | |
| 5 | ἱδρῶτος μὴ ἐνοχλοῖντο, καὶ διὰ τοῦτο γυμνοὺς περιτρέ‐ χειν τοὺς Λουπέρκους. | |
3 | Dionysius Hal. A R. III, 67: Ἔγωγ’ οὖν ἐν τρισὶ τοῖς μεγαλοπρεπεστάτοις κατασκευάσμασι τῆς Ῥώμης, ἐξ ὧν μάλιστα τὸ τῆς ἡγεμονίας ἐμφαί‐ νεται μέγιστον, τάς τε τῶν ὑδάτων ἀγωγὰς τίθεμαι καὶ | |
| 5 | τὰς τῶν ὁδῶν στρώσεις καὶ τὰς τῶν ὑπονόμων ἐργα‐ σίας, οὐ μόνον εἰς τὸ χρήσιμον τῆς κατασκευῆς τὴν διά‐ νοιαν φέρων· ὑπὲρ οὗ κατὰ τὸν οἰκεῖον καιρὸν ἐρῶ· ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν τῶν ἀναλωμάτων πολυτέλειαν, ἣν ἐξ ἑνὸς ἔργου τεκμήραιτ’ ἄν τις, Γάϊον Ἀκύλιον ποιησάμενος | |
| 10 | τοῦ μέλλοντος λέγεσθαι βεβαιωτὴν, ὅς φησιν ἀμεληθει‐ σῶν ποτε τῶν τάφρων καὶ μηκέτι διαρρεομένων, τοὺς τιμητὰς τὴν ἀνακάθαρσιν αὐτῶν καὶ τὴν ἐπισκευὴν χι‐ λίων μισθῶσαι ταλάντων. | |
4 | Cicero De off. III, 32: Ut laudandus Regulus in conservando iureiurando, sic decem illi, quos post Cannensem pugnam iuratos ad senatum misit Han‐ nibal, se in castra redituros ea, quorum erant po‐ | |
| 5 | titi Poeni, nisi de redimendis captivis impetravis‐ sent, si non redierunt, vituperandi. De quibus non omnes uno modo. Nam Polybius (IV, 56) etc. ... Acilius autem, qui graece scripsit historiam, plures ait fuisse, qui in castra revertissent eadem fraude, | |
| 10 | ut jurejurando liberarentur, eosque a censoribus omnibus ignominiis notatos. | |
t5-7 | E CLAUDIO TRANSLATORE. | |
5 | Livius XXV, 39: Ita nocte ac die bina castra hostium expugnata ductu L. Marcii. Ad triginta septem millia hostium caesa, auctor est | |
| 5 | Claudius, qui annales Acilianos ex Graeco in Lati‐ num sermonem vertit, captos ad mille octingenta triginta: praedam ingentem partam: in ea fuisse clipeum argenteum pondo centum triginta octo, cum imagine Barcini Hasdrubalis. Valerius Antias una | |
| 10 | castra Magonis capta tradit, septem millia caesa hostium: altero proelio, eruptione pugnatum cum Hasdrubale: decem millia occisa, quattuor millia trecentos triginta captos. Piso quinque millia ho‐ minum, quum Mago cedentes nostros effuse seque‐ | |
| 15 | retur, caesa ex insidiis scribit. Apud omnes magnum nomen Marcii ducis est. | |
6 | Livius XXXV, 14: Villius, quum Pisidiae bello occupatum esse regem (Antiochum) audisset, Ephesum profectus, dum paucos ibi mo‐ ratur dies, dedit operam, ut cum Hannibale, qui | |
| 5 | tum ibi forte erat, saepe congrederetur; ut animum ejus et tentaret, si qua posset, et metum demeret periculi ei quicquam ab Romanis esse. His collo‐ quiis aliud quidem actum nihil est; secutum tamen sua sponte est, velut consilio petitum esset, ut vi‐ | |
| 10 | lior ob ea regi Hannibal et suspectior ad omnia fie‐ ret. Claudius, secutus Graecos Acilianos libros, P. Africanum in ea fuisse legatione tradit, eumque Ephesi collocutum cum Hannibale. Et sermonem etiam unum refert, quo quaerenti Africano, quem | |
| 15 | fuisse maximum imperatorem Hannibal crederet, respondisse, Alexandrum Macedonum regem; quod parva manu innumerabiles exercitus fudisset, quod‐ que ultimas oras, quas visere supra spem humanam esset, peragrasset. Quaerenti deinde, quem secun‐ | |
| 20 | dum poneret, Pyrrhum dixisse. Castra metari pri‐ mum docuisse: ad hoc neminem elegantius loca cepisse, praesidia disposuisse; artem quoque con‐ ciliandi sibi homines eam habuisse, ut Italicae gen‐ tes regis externi, quam populi Romani, tam diu | |
| 25 | principis in ea terra, imperium esse mallent. Ex‐ sequenti, quem tertium duceret, haud dubie semet ipsum dixisse. Tum risum subortum Scipioni et sub‐ iecisse: Quidnam tu diceres, si me vicisses? Tum me vero, inquit, et ante Alexandrum et ante Pyr‐ | |
| 30 | rhum et ante omnes alios imperatores esse. Et per‐ plexum Punico astu responsum et improvisum as‐ sentationis genus Scipionem movisse, quod e grege se imperatorum velut inaestimabilem secrevisset. | |
7 | Livii Epitom. lib. LIII: A Q. Fabio proconsule pars magna Lusitaniae, expugnatis aliquot urbibus, recepta est. C. Julius | |
| senator Graece res Romanas scribit. | 98 | |